എന്റെ സ്ഥലം ആലപ്പുഴ ജില്ലയുടെ കിഴക്കൻ ഭാഗമായ മാന്നാർ ആണ്..! ഓട്ടു പാത്രങ്ങളുടെയും, ഓട്ടു വിളക്കുകളുടെയും മറ്റും നിർമ്മാണത്താൽ പ്രശസ്ഥമായ കൊച്ചു ഗ്രാമം..! (ഇപ്പോ അങ്ങ് പട്ടണമായി ട്ടോ...!)
ഞാന്‍ പഠിച്ചത് പരിപാവനമായ പമ്പാ നദിയുടെ കരയിലുള്ള പരുമല ദേവസ്വം ബോർഡ് പമ്പാ കോളേജിലായിരുന്നു, തൊട്ടടുത്ത്‌ തന്നെ പ്രസിദ്ധമായ പരുമല പള്ളിയും..!
1993-95 കാലഘട്ടം. ആദ്യമായി കാമ്പസ്സിനകത്തു കാലുകുത്തിയപ്പോള്‍ സത്യത്തില്‍ മനസ്സുനിറയെ ഭയമായിരുന്നു. ഒരു പുതിയ ലോകം പുതിയ കൂട്ടുകാര്‍..എന്തായിരിക്കും നടക്കുക.കാമ്പസ്സിനുള്ളിലാവട്ടെ എവിടെനോക്കിയാലും നാനാവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ വാരിവിതറിയതുപോലെ സുന്ദരികളും സുന്ദരമ്മാരും മാത്രം. പൂത്തുലഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന കൊന്നമരച്ചുവട്ടില്‍ മനസ്സുപങ്കുവയ്ക്കുന്ന ഒന്നു രണ്ട് കമിതാക്കളെ കൊതിയോടെയാണു നോക്കിയത്. ആണും പെണ്ണും ഒറ്റക്കും കൂട്ടമായും കലപിലാ വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നടക്കുന്നത് അത്ഭുതത്തോടെയാണു ഞാന്‍ നോക്കിക്കണ്ടത്. സ്കൂളില്‍ പെണ്‍കുട്ടികളോട് ഒന്നു മിണ്ടിപ്പോയാല്‍, ഒന്നു നോക്കിപ്പോയാല്‍ ഹൊ ചിന്തിക്കുവാന്‍ പോലും മേല ഇവിടെ ഇത്രക്കു സ്വാതന്ത്ര്യമോ...!
ആദ്യദിനം ക്ലാസ്സൊന്നുമില്ലായിരുന്നു.വെറും പരിചയപ്പെടല്‍ മാത്രം. പ്രൊഫസ്സര്‍ അറ്റെന്‍ഡന്‍സ് എടുത്തുകഴിഞ്ഞയുടന്‍ സീനിയര്‍ ചേട്ടമ്മാര്‍ എത്തി. എല്ലാവരേയും വളരെ വിശദമായി പരിചയപ്പെട്ടു എത്ര മനോഹരമായ ഒരു ദിവസം...! എന്നോട് ചില ചേട്ടന്മാർ ഇത്തിരി 'കലിപ്പോടെ' പരിചയപ്പെട്ടു... എനിക്ക് ആദ്യം കാര്യം മനസിലായില്ല...! (കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ ചേട്ടന്മാർ തന്നെ കാര്യം പറഞ്ഞു... എന്റെ വീടിന്റെ അടുത്തുള്ള ഒരു ''തെണ്ടി ഫ്രണ്ട്'' പറഞ്ഞിട്ടായിരുന്നു അവർ അന്ന് അങ്ങനെ ചെയ്തത് എന്ന്...!
ഇനി കോളേജിലേക്കേയില്ല എന്നു മനസ്സിലുറപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണ് വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങിയത്. അന്നു പനിയും പിടിച്ചു. പിന്നെ പതിയെ പതിയെ ഞാനും ആ മാസ്മരലോകത്തേക്കു,ആ ബഹളങ്ങളിലേക്കു അറിയാതെ പെട്ടുപോവുകയായിരുന്നു.ഇത്രയും നാളും യാതൊരുവിധ സ്വതന്ത്ര്യവുമില്ലാതെ മാഷിന്റെ കയ്യിലിരിക്കുന്ന ചൂരലിനെ പേടിയോടുകൂടി നോക്കിക്കൊണ്ട് വിരണ്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്ന എനിക്ക് പെട്ടന്ന്‍ സര്‍വ്വസ്വാതന്ത്രങ്ങളുടെയും മധ്യത്തിലേക്ക് വീണപ്പോള്‍ ആകെ ഒരമ്പരപ്പായിരുന്നു. പിന്നെ ഞാനും അതാസ്വദിക്കുവാന്‍ തുടങി.
കോളേജിലെ എന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാര്‍ അനുരാജ്, ഷൈലുപോൾ , സതീഷ്‌, ഉണ്ണി തുടങിയവരായിരുന്നു. ചുരുക്കം ചില പെണ്‍സുഹൃത്തുക്കളുമുണ്ടായിരുന്നു.മിക്ക ദിവസവും സമരമായിരുന്നതിനാല്‍ കറങിനടക്കുന്നതിനോ സിനിമക്കു പോകുന്നതിനോ ഒരു തടസ്സവുമില്ലായിരുന്നു.
കോളേജിന്റെ തൊട്ടടുത്ത്‌ തന്നെ ആയിരുന്നു പള്ളി ആഴ്ചയില്‍ ഒരു രണ്ടു മൂന്നു കല്യാണമെങ്കിലും നടക്കുന്നിടം പലപ്പോഴും ഞങ്ങള്‍ ആ കല്യാണങ്ങളില്‍ പങ്കുകൊണ്ടിട്ടുണ്ട്...എല്ലാവരും നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരമ്മാരാണല്ലോ...!
ഒരു ദിവസം പതിവുപോലെ ഞങ്ങള്‍ ഒരു സഹോദരിയുടെ വിവാഹത്തില്‍ പങ്കുകൊള്ളുകയായിരുന്നു. നല്ല ഗംഭീരന്‍ സദ്യ. പതിവുപൊലെ ആദ്യ പന്തിയില്‍ തന്നെ ഞങ്ങൾ ഇടം പിടിച്ചു..വളരെ വിശാലമായിട്ടങ്ങനെ കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ അടുത്തിരുന്ന ഒരണ്ണന്‍ വളരെ പതിയെ ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചു.
''നിങ്ങള്‍ക്ക് ഡെയിലി ഇങ്ങനെവന്നു വിളിക്കാത്ത കല്യാണമുണ്ണുവാന്‍ നാണമാവില്ലേ"..!
വായിലേക്കുകൊണ്ടുപോയ ചോറുരുള അതേപോലെ ഇലയിലേക്കു വീണുപോയി...! അതീവദയനീയമായി അയാളെ നോക്കിയ ഞങ്ങളോടായി അയാള്‍ പറഞ്ഞു..
"ഇതില്‍ നാണിക്കാനൊന്നുമില്ല. ഞാനും സ്ഥിരം വരുന്നയാളാ.എന്നും നിങ്ങളെ കാണാറുണ്ട്.അതുകൊണ്ട് വെറുതേ ചോദിച്ചതാ."
അതിനു ശേഷം ''ക്ഷണിച്ച കല്യാണം ഉണ്ണുമ്പോഴും ക്ഷണിക്കാതെ ആ അണ്ണന്റെ ചോദ്യം കാതിൽ മുഴങ്ങാറുണ്ട്''..!
No comments:
Post a Comment